Gerek şirketin işlem hacmi gerekse yapılan işin önemi profesyonel anlamda oldukça tatmin edici. Genel anlamda bir değişiklik ihtiyacı hissedildiğinden kimi bölümler içinde alınan aksiyonlar değerli.

Her ne kadar değişiklik ihtiyacı hissediliyor olsa da köklü bir değişiklik yapıldığından bahsetmek imkansız. Şirket hala devletten kalma, performanstan çok ilişkilere önem veren bir zihniyete sahip yöneticilerin elinde ve ne yazık ki değişim talepleri olduğu halde sistem o kadar baskın ki içine girenleri de kendisine bağlamış ve olası bir şirket kültürü değişiminin önünü tıkamış durumda. Şirket şu anki haliyle gerek iş tatmini gerekse sosyal haklar bakımından önemli artılara sahip olsa da ne yazık ki oldukça gençleştirilmiş ilk ve orta düzey çalışanlarına umut veremiyor. Genel bir sıkışmışlık psikolojisi herkesin üzerinde kara bir bulut gibi dolaşıyor.

İyi çalışan, işlerini iyi yapan ve de üst yönetimle ilişkileri iyi olan insanlar iyi yönetici olacaklardır diye bir kural yok. İş yapana değil de bir şekilde yolunu bulana imkan verildiği sürece, takdir etmekten / inisiyatif almaktan uzak yöneticilerin elinde huzursuzluk/kaçış engellenemeyecek. Beş yıllık hedefler şirketler için kısa vadeli görünse de iş hayatına yenice atılan kişiler için bu süre neredeyse toplam iş hayatının yüzde yirmisi demek ve aslında çok uzun bir süre. Acilen var olan idareci müdürlerin ayrılması ve lider yönetici açığının kapatılması, kariyer planlamasının başlatılması ve de yeni kuşağın ne demek istediğinin anlaşılması gerekiyor.